การปรับปรุงดินเค็ม โดยแฉพาะอย่ างยิ่ง ในดินที่มีความเค็มในระดับเ ค็ มจัดนั้น จะต้องมี การลงทุนเพื่อดำเนินการสูงมาก วิธีการหนึ่งที่นับว่าได้ผล ประหยัด คุ้มค่าและเกษตรกร สามารถจัดการด้วยตัวเองได้ในพื้นที่ดินเ ค็ ม ก็คือวิธีการคัดเลือกพืชทนเ ค็ มบางชนิดที่เหมาะสม สำหรับปลูกในพื้นที่ดินเ ค็ มที่มีระดับ ความเ ค็ มต่างๆ กัน ดินที่มีระดับความเ ค็ ม ไม่มากจนเกินไปนัก ก็สามารถปลูกพืชบาง ชนิดได้ ดังได้แสดงไว้ในตารางการปลูกพืช ทนเ ค็ ม
การคัดเลือกพั น ธุ์พืชบางชนิดที่จะนำมาปลูก ในพื้นที่ดินเ ค็ มจะต้องพิจารณาระดับความเค็มของดิน ก่อนว่าอยู่ในความเค็มระดับใด
ดินเค็มน้อย
หมายถึง ดินที่มีปริมาณเกลือในดินประมาณ 0.12-0.25 เปอร์เซ็นต์ วัดด้วยเครื่องมีอวัดความเ ค็ มได้ 2-4 เดซิซีเมนต่อเมตร พืชที่ไม่ทนเ ค็ ม จะเริ่มแสดงอาการ เช่น การเจริญเติบโตลดลง ใบสีเข้มขึ้น ใบหนาขึ้น ปลายใบไ ห ม้ ปลายใบม้วนงอ ผลผลิตลดลง แต่พืชทนเ ค็ มบางชนิดสามารถ ขึ้นได้ตามปกติ เช่น ขึ้นฉ่าย ผักกาด แตงร้าน มะม่วง ส้ม กล้วย ฯลฯ
ดินเค็มปานกลาง
หมายถึง ดินที่มีปริมาณเกลือในดินประมาณ 0.25-0.50 เปอร์เซ็นต์ วัดด้วยเครื่องมีอวัดความเ ค็ มได้ 4-8 เดซิซีเมนต่อเมตร พืชสามัญธรรมดา โดยทั่วไป จะแสดงอาการบ้างเล็กน้อย เนื่องจากความเ ค็ มในดิน ดังนั้นก่อน มีการปลูกพืชจึงต้องมีการปรับปรุงบำรุงดินเสียก่อนด้วยการใส่ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมักหรือปุ๋ยพืชสด แต่ก็มีพืชบางชนิดที่สามารถทนต่อสภาพดินที่มีความเค็ม ปานกลางนี้ได้ เช่น ข้าว ข้าวโพด หอมใหญ่ ผักกาดหอม แตงโม สับปะรด ผักชี มะกอก แค ฯลฯ 
ดินเค็มจัด
หมายถึง ดินที่มีปริมาณเกลือในดิน ประมาณ 0.5-1.0 เปอร์เซ็นต์ วัดด้วยเครื่องมือ วัดความเ ค็ มได้ 8-16 เดซิซีเมนต่อเมตร มีพืชบางชนิดเท่านั้นทีสามารถเจริญเติบโต และให้ผลผลิตได้
ต้นชะคราม
พืชที่สามารถทนต่อสภาพดินที่มีความเ ค็ ม 0.5-0.75 % หรือ 8-12 เดซิซีเมนต่อเมตร ได้แก่ ผักกาดหอม มะเขือเทศ ข้าวพั น ธุ์ที่ทนเ ค็ ม มันเทศ uี้เหล็ก มะม่วงหิมพานต์
พืชที่ทนต่อสภาพดินที่มีความเค็ม 0.75-1.0 เปอร์เซ็นต์ หรือ 12-16 เดซิซีเมนต่อเมตร ได้แก่ หน่อไม้ฝรั่ง คะน้า ผักบุ้งจีน ชะอม ฝ้าย ละมุด พุทรา มะขาม สะเดา สนและพืชที่ขึ้นได้ในพื้นที่ที่มีสภาพ ความเค็มมากกว่า 1% หรือ มากกว่า 16 เดซิซีเมนต่อเมตร ได้แก่ ชะคราม สะเม็ด แสม โกงกาง
วิธีการปลูกพืชในพื้นที่ดินเค็ม
การเตรียมแปลงปลูกพืช จะต้องจัดทำวิธีการปลูกพืชที่ถูกต้องและ เหมาะสม เพื่อให้พืชที่ปลูกได้รับผลกระทบจากความเ ค็ มของเกลือ ที่มีอยู่ในดินให้น้อยที่สุด ดังตัวอย่ างในรูป
การเตรียมแปลงปลูกพืชโดยปกติจะยกร่องแล้วปลูกตรงกลางร่อง โดยวิธีการนี้เกลือจะเคลื่อนไปสะสมในบริเวณกลางร่องพอดี เนื่องจากเป็นที่สูงและมีการระเหยน้ำสูงสุด ทำให้เ ม ล็ ดพืชหรือต้นพืชได้รับผล กระทบจากความเ ค็ มแต่ในบริเวณริมร่องทั้ง 2 ข้างจะมีความเ ค็ มที่น้อยกว่าดังนั้นบริเวณนี้จึงเป็นบริเวณที่สมควรจะปลูกพืชโดยอาศัยหลักการนี้จึง เป็นบริเวณที่สมควรจะปลูกพืชโดยอาศัยหลักการนี้ สามารถดัดแปลงร่าง ของแปลงให้เป็นแบบต่างๆ โดยให้มีส่วนสูงไว้คอยดึงดูดชื้นเพื่อให้เป็นการ สะสมเกลือไว้ในบริเวณนี้แล้วจึงปลูกพืชในบริเวณที่ต่ำกว่า
แหล่งที่มา กรมพัฒนาที่ดิน http://mordin.ldd.go.th/nana/web-ldd/soil/Page09.htm
